مدیریت طرحهای انتقال آب با استفاده از تصمیم گیری گروهی فازی مطالعه موردی :انتقال آب به حوضه ی دریاچه ارومیه

امروزه توزیع نامتوازن منابع آب درکنار افزایش جمعیت و توسعه¬ی فعالیت¬های کشاورزی و صنعتی، بحران کمبود آب را تشدید کرده است. از این رو یکی از طرح¬هایی که اجرای آن مورد توجه جدی مسوولین آب کشور می¬باشد طرحهای انتقال بین¬حوضه¬ای آب است. پیچیدگی تصمیم گیری روی این طرحها که ناشی از مسائل فنی، اقتصادی، زیست محیطی و اجتماعی می باشد، گزینه های مختلفی را پیش روی مدیران قرار می¬دهد. از سوی دیگر برای رسیدن به توسعه¬¬ی پایدار، لازم است در انتخاب این طرحها نظرات ذینفعان متعدد به طور سیستماتیک لحاظ شود. لذا برای تحقق مدیریت بهم¬پیوسته¬ی این طرحها، باید از روشهای مناسبی برای مدلسازی تصمیم¬گیری گروهی استفاده شود. در این تحقیق ابتدا موضوعات و چالش¬های پیش روی مدیریت منابع آب و وضعیت کمی و کیفی منابع آب در ایران بیان می شود. سپس معیارها و جنبه¬های مختلف طرح¬های انتقال بین حوضه¬ای آب به عنوان راهکاری جهت رفع کمبود آب بررسی می¬شود. در ادامه روشهای تحلیل چند معیاره و کاربرد آنها در مدیریت منابع آب معرفی شده و با استفاده از این روشها در یک مطالعه¬ی موردی، چهار مسیر پیشنهادی برای ساخت سامانه¬ی انتقال آب از رودخانه¬ی ارس به مناطق شرق و شمال¬شرقی دریاچه¬ی ارومیه، از دید چهار سری از معیارها به صورت گروهی ارزیابی می¬شوند. در این مرحله ابتدا معیارهای موثر در این ارزیابی، توسعه داده شده و توسط سه تصمیم¬گیر ذینفع به طور جداگانه وزن¬دهی می¬شوند و سپس با استفاده از عملگر میانگین وزنی مرتب و کمیت¬سنج¬های فازی، وزن گروهی آنها بدست می¬آید. در ادامه با بکارگیری چهار روش مهم (جمع وزنی ساده، برنامه ریزی سازشی، تاپسیس و¬ عملگر میانگین وزنی مرتب) و نیز روش تاپسیس فازی گزینه¬های مختلف اولویت¬بندی شده و در نهایت گزینه¬ی مناسب که صلبیت کافی دارد بدست می آید. سپس با استفاده از نتایج یک نرم افزار تصمیم¬گیری گروهی و نیز مقایسه¬ی روشها، ملاحظه می¬شود که روشهای جمع وزنی ساده و¬ عملگر میانگین وزنی مرتب در تحلیل چندمعیاره ی طرحهای توسعه¬ی منابع آب کارایی موثرتری دارند.